Abbas met de rode hoed

Zoals eerder aangekondigd zou er nog een bericht volgen over het schilderij voor Dokkum.

Abbas Faegh, vlucht in 1996 van Iran naar Nederland. In Dokkum, de noordelijkste stad van Fryslân, vindt hij rust, zingeving en liefde. Portretschilder Gabriëlle Westra legt de genomineerde voor ‘Fr11slân door de ogen van Vermeer’ vast op het doek en laat zich inspireren door Vermeers schilderij ‘Het meisje met de Rode hoed’ (ca. 1665), een kunstwerk, dat net als Abbas een reis over de wereld heeft gemaakt.

In Iran is Abbas sport- en cultuurjournalist bij een regionale krant geweest. In Nederland wordt hij jongeren- en welzijnswerker bij Stichting Welzijn Het Bolwerk in Dokkum, waar hij zich inzet voor de ‘mienskip’. ‘Ik wil graag een bijdrage leveren aan het verbeteren van mijn leefomgeving.’ 

Abbas begint bij Het Bolwerk eerst als vrijwilliger. Tegelijkertijd volgt hij een studie Social Work en groeit hij door naar zijn huidige functie. ‘Ik werk veel met mensen met een beperking, jongeren en ook veel nieuwkomers.’ Het Bolwerk richt zich onder andere op armoedebestrijding. ‘Het voordeel van wonen en werken in Dokkum zijn de korte lijntjes. Ik ken veel mensen en ondernemers, dus als iemand niet voldoende middelen heeft, zoek ik creatieve oplossingen in de eigen omgeving.’

Nog altijd voelt hij een grote liefde voor zijn geboortegrond in Iran, maar de drang naar leven in vrijheid is groter. Voor Abbas is dat het grootste goed: ‘De vrijheid om te bewegen, denken en geloven wat, wanneer en waar ik wil.’ Die mentaliteit dankt hij aan zijn ouders. ‘Mijn vader is Jood en mijn moeder moslima. Twee geloven op één kussen: zij laten zien, dat het kan, als je elkaars achtergrond respecteert en liefde hebt voor je medemens.’

Hij is opgegroeid aan zee in de noordelijke havenstad Rasht. ’Het is de poort van vele culturen in Europa, maar de laatste decennia is Iran door een ander politiek regime enorm naar binnen gekeerd. Ook de Iraanse kunstenaars hebben daar onder te lijden. Of ik ooit terugkeer, durf ik niet te zeggen.’

Voor het portret van Abbas verdiept beeldend kunstenaar Gabriëlle Westra zich in Iraanse kunstenaars en ontdekt het mystieke schilderwerk van de 20^ste-eeuwse kunstenares Darroudi, die net als Vermeer inspiratie put uit licht en stilte. ‘De werken van Darroudi geven veel vrijheid tot interpretatie’, vertelt Gabriëlle. Dat zie je terug in Westra’s ontwerp.  ‘Voor de achtergrond heb ik een plattegrond van Dokkum gevonden uit 1664 van Bernardus Schotanus à Sterringa, een cartograaf uit de tijd van Vermeer.’

De man-vrouw rolwisseling van Vermeers werken naar haar schilderij past Westra wel vaker toe in dit kunstproject. Je ziet het ook bij Leeuwarden en Franeker.

Voor een leven in Dokkum laat Abbas veel familie achter, maar hij vindt ook nieuwe. Hij ontmoet hij Hilde. De vonk slaat over. Samen met Hilde en haar zoon vormen ze een gezin. ‘Als je de liefde vindt, dan blijf je.’ In Dokkum is dat beslist geen straf. ‘Het is een lieflijke stad met prachtige bolwerken en gezellige mensen.’ (naar Abbas met de rode hoed - Fr11slân door de ogen van Vermeer - Algera & Westra)

De tentoonstelling met de Elfsteden schilderijen en tevens ander werk van Randolph en Gabriëlle is de zomerattractie, de wisseltentoonstelling, in Museum Dokkum. Het is een prachtig ingerichte expositie die t/m 20 september 2025 dagelijks te zien is. Kortgeleden nog getipt bij de rubriek 'Laatste Nieuws' van de Kunstkrant.

Lykas earder oankundige, soe der in berjocht oer it skilderij foar Dokkum folgje.

Abbas Faegh flechte yn 1996 út Iran nei Nederlân. Yn Dokkum, de noardlikste stêd fan Friesland, fûn hy frede, betsjutting en leafde. Portretskilder Gabriëlle Westra fangt de nominearre foar "Fryslân troch de eagen fan Vermeer" op doek, ynspirearre troch Vermeer syn skilderij "It famke mei de reade hoed" (sawat 1665), in keunstwurk dat, lykas Abbas, de wrâld oer reizge hat.

Yn Iran wurke Abbas as sport- en kultuersjoernalist foar in regionale krante. Yn Nederlân waard hy jongerein- en maatskiplik wurker by de Stichting Het Bolwerk Wolwêzen yn Dokkum, dêr't hy him ynset foar mienskipsûntwikkeling. "Ik wol bydrage oan it ferbetterjen fan myn wenomjouwing." Abbas begon by Het Bolwerk as frijwilliger. Tagelyk studearre hy Maatskiplik Wurk en gie troch nei syn hjoeddeistige funksje. "Ik wurkje in soad mei minsken mei in beheining, jongeren, en ek in protte nijkommers." Het Bolwerk rjochtet him ûnder oare op earmoedebestriding. "It foardiel fan it wenjen en wurkjen yn Dokkum binne de koarte kommunikaasjelinen. Ik ken in soad minsken en ûndernimmers, dus as immen net genôch middels hat, syk ik nei kreative oplossingen yn harren eigen mienskip."

Hy fielt noch altyd in djippe leafde foar syn bertelân Iran, mar de driuw om yn frijheid te libjen is grutter. Foar Abbas is dat it grutste troef: "De frijheid om te bewegen, te tinken en te leauwen wat, wannear en wêr't ik wol." Hy hat dizze mentaliteit te tankjen oan syn âlden. "Myn heit is Joadsk en myn mem is Moslim. Twa leauwen op ien kessen: se litte sjen dat it mooglik is as jo elkoars eftergrûn respektearje en jo meiminsken leafhawwe." Hy groeide op oan see yn 'e noardlike havenstêd Rasht. "It is de poarte nei in protte kultueren yn Jeropa, mar yn 'e lêste desennia is Iran ûnbidich nei binnen rjochte wurden troch in oar polityk rezjym. Iraanske artysten lije hjir ek ûnder. Oft ik ea weromkomme sil, doar ik net te sizzen."

Foar it portret fan Abbas ferdjippe byldzjend keunstner Gabriëlle Westra har yn Iraanske keunstners en ûntduts de mystike skilderijen fan 'e 20e-ieuske keunstner Darroudi, dy't, lykas Vermeer, ynspiraasje hellet út ljocht en stilte. "De wurken fan Darroudi biede in soad frijheid fan ynterpretaasje," seit Gabriëlle. Dit is te sjen yn it ûntwerp fan Westra. "Foar de eftergrûn fûn ik in kaart fan Dokkum út 1664 fan Bernardus Schotanus à Sterringa, in kartograaf út Vermeer syn tiid." Westra past de omkearing fan geslachtsrollen út 'e wurken fan Vermeer faak ta op har skilderijen yn dit keunstprojekt. Jo sjogge it ek yn Leeuwarden en Frjentsjer. Abbas lit in protte famyljeleden efter foar in libben yn Dokkum, mar hy fynt ek nije. Hy moetet Hilde. In fonk ûntsteane. Tegearre mei Hilde en har soan foarmje se in famylje. "As jo leafde fine, bliuwe jo." Yn Dokkum is dat wis gjin swierrichheid. "It is in sjarmante stêd mei prachtige muorren en freonlike minsken." (nei Abbas mei de reade hoed - Fr11slân troch de eagen fan Vermeer - Algera & Westra)

De tentoanstelling mei de skilderijen fan 'e Alve Stêden en oare wurken fan Randolph en Gabriëlle is de simmerattraksje, in wikseljende tentoanstelling, yn Museum Dokkum. It is in prachtich ûntwurpen tentoanstelling dy't alle dagen te sjen is oant en mei 20 septimber 2025. Koartlyn neamd yn 'e rubryk 'Lêste nijs' fan 'e Kunstkrant.