.jpg)
Terwijl het ene doek droogt, werk ik verder aan het andere. De openingsdatum komt dichterbij, dus benut ik mijn tijd zo effectief mogelijk. Ik bevind me gelukkig in een flow. Een belangrijke fase bij het ontstaan van een schilderij is het denk- en ontwerpproces. Dit is al klaar! Soms moet je lang worstelen met ideeën voor ze een vorm krijgen, die past bij de verhalen van de stad, en bij Vermeer en bij mij als kunstenaar. Een mentaal proces, waar niemand iets van ziet, maar dat dag en nacht door gaat. Inspiratie komt op de gekste momenten. Het doek voor IJlst is al ver gevorderd. Ik kan natuurlijk niet alles laten zien, maar een paar details wel.
Je herkent vast wel de pijp van fabriek Nooitgedagt, die ooit ‘houtjes’ (traditionele houten schaatsen) maakte. Friesland is waterrijk, dat ontbreekt dus niet in mijn schilderij. Woon je aan de nostalgische grachten in IJlst, dan kan het zo maar zijn, dat je tuin aan de andere kant van het water ligt, de zgn. overtuinen.
Je ziet roodbonte Friese koeien, die zowel voor melk als vlees gehouden worden. Deze soort wordt met uitsterving bedreigd, gelukkig beijvert een stichting zich met succes voor de instandhouding, omdat zij ook heel goed past bij een toekomstbestendige agro-ecologische landbouwvoering.
En zie je daar de Lelylijn vliegen? De droomverbinding tussen het noorden en de Randstad? Snel in het westen komen is zeker een impuls voor de Friese economie, maar er zijn ook grote zorgen. Gaan de westerlingen massaal goedkoop in het noorden wonen? Nemen ze deel aan de mienskip als ze hier wonen? Een zwaarwegende angst onder de bevolking, die je symbolisch terugvindt in dit olieverfschilderij. Fantasie en werkelijkheid worden samen gevlochten tot een stadsgezicht van IJlst, à la Vermeer en à la Randolph. It sil heve!
Drylst, nea tocht hin?
Wylst it iene doek drûget, wurkje ik fierder oan it oare. De iepeningsdatum komt tichterby, dus ik brûk myn tiid sa effektyf mooglik. Ik bin lokkich yn in flow. In wichtige faze yn it meitsjen fan in skilderij is it tink- en ûntwerpproses. Dit is al dien! Soms moatst noch lang mei ideeën wrakselje foardat se de foarm krije, dy past by de ferhalen fan de stêd, en by Vermeer en by my as keunstner. In geastlik proses dat nimmen fernimt, mar dat dei en nacht trochgiet. Ynspiraasje komt op de gekste tiden. It doek foar Drylts is fier wei hinne klear. Ik kin fansels net alles sjen litte, mar in pear stikjes wol.
Do herkenst nei alle gedachten de piip fan it fabryk Nooitgedagt, dat eartiids 'houtjes' (tradisjonele houten redens) makke. Fryslân is ryk oan wetter, dat mist yn myn skilderij net. Ast yn Drylts oan de nostalgyske grêften wennest, kin it gewoan wêze dat dyn tún oan de oare kant fan it wetter leit, de saneamde oertuinen.
Do sjochst read-wite Fryske kij, dy't hâlden wurde foar sawol molke as fleis. Dizze soarte wurdt mei útstjerren bedrige, gelokkich befoarderet in stifting har behâld mei súkses, want it past hiel goed by in takomstbestindige agro-ekologyske lânboufiering.
En sjochst dêr de Lelylijn fleanen? De dreamferbining tusken it noarden en de Rânestêd? Fleanende rap yn it westen komme jout grif in ympuls foar de Fryske ekonomy, mar der binne ek grutte soargen. Gean de Westerlingen massaal goedkeap yn Fryslân wenje? Dogge hja mei oan de mienskip as se hjir wenje? In swierwagende noed by de befolking, dyst symboalysk weromfynst op dit oaljefarveskilderij. Fantasy en werklikheid binne ferweve yn in stedsbyld fan Drylts, à la Vermeer en à la Randolph.
It sil heve!